کد مطلب:47447 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا بعضي از دانشمندان كه قرآن را قبول داشتند، به آن ايمان نياوردند؟

انسان، فطرتاً خواهان حق است و افرادي كه حق را نميپذيرند، يا از آن اطلاع ندارند كه در مورد قرآن چنين است; (زيرا پيروان اديان ديگر غالباً از قرآن و حقايق نوراني آن بياطلاع هستند.) و يا آگاهند; ولي صرف دانستن حق، باعث پذيرش آن نيست; بلكه پذيرش حق بستگي دارد به: 1. شخص براي شنيدن حق حاضر باشد; 2. تصميم عمل به حق را داشته باشد; 3. تشخيص نيك و بد برايش مقدور باشد.

در برخي افراد، چنان تعصبهاي لجوجانه قبيلهاي و نژادي تأثير كرده كه روح شنوايي و درك حقايق محتواي كلام را از دست دادهاند و حاضر به شنيدن كلام حق نيستند. برخي ديگر، گاهي چنان حس تشخيص نيك و بد از آنها سلب شده كه حتي اگر گوش هم فرا دهند، مطلب حق را درك نميكنند; به علت اينكه حق، به وسيله دانشمندان (به عللي) كتمان شده است كه اگر كتمان نميشد، امكان پذيرش آن وجود داشت; همانگونه كه اگر هنگام ظهور اسلام و بعد از آن، دانشمندان يهود و نصارا در مورد بشارتهاي عهدين افشاگري كامل ميكردند و آنچه را در اين زمينه ميدانستند، در اختيار ساير مردم ميگذاردند، ممكن بود در مدت كوتاهي هر سه ملت زير يك پرچم گرد آيند.

عدهاي هم حق را ميشنوند و قدرت تشخيص نيك و بد را هم دارند، ولي بر اثر عواملي همچون هواپرستي، ترس از دست دادن موقعيت اجتماعي فعلي و... حاضر به گرويدن به حق و عمل به آن نيستند.(ر.ك: تفسير نمونه، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 7، ص 125، دارالكتب الاسلاميه.)

اگر موانعي كه شمرده شد و همچنين عواملي كه انسان را از مقتضاي فطرت باز ميدارد (تقليد از نظر و رفتار ديگران، تابع هواي نفس بودن، غفلت و اشتباه و...) از جلوي شخص برداشته شود، حق را خواهد پذيرفت; به عنوان نمونه، آقايان فخرالاسلام،(تفسير نمونه، ج 1، ص 211.) حامد الگار، هنري كربن و... از كشيشان و دانشمندان مشهوري هستند كه بعد از دريافتن حق به دين اسلام گرويدند.